Materialisme een systeem dat ons van binnenuit opeet
Het kopen van veel dingen is geassocieerd met depressie, angst en gebroken relaties. Het is sociaal destructief en zelfdestructief. Het beïnvloedt het geluk en de gemoedsrust van mensen die hier aan bezwijken.

Er is al lange tijd een correlatie waargenomen tussen materialisme, een gebrek aan empathie en ongeluk. Onderzoek uitgevoerd over de afgelopen jaren lijkt het oorzakelijke verband te laten zien. Bijvoorbeeld, Uit diversie studie is gebleken dat als mensen zich meer materialistisch worden, hun welzijn, zoals onder andere: goede relaties, autonomie en zingeving e.d. vermindert. Als mensen minder materialistisch worden, stijgt hun welzijn weer.

In een studie, testten de onderzoekers een groep van 18-jarigen, 12 jaar later werden ze opnieuw getest. Ze werden gevraagd om het belang van de verschillende doelen te rangschikken aan de ene kant: banen, geld en status en aan de andere kant: zelfacceptatie, collega-gevoel en verbondenheid. Ze kregen een standaard diagnostische test om psychische problemen te identificeren. Op beide leeftijden, van zowel de 18 en 30 jaar, waren materialistische mensen vatbaarder voor ziekten. Maar als ze in deze periode minder materialistisch werden, werden ze gelukkiger.

In een andere studie, volgden psychologen IJslanders die hun economische ineenstorting van hun land monitorden. Sommige mensen waren meer gericht op materialisme, in de hoop op het herwinnen van hun verloren gebied. Anderen reageerden door steeds minder geïnteresseerd zijn in geld en hun aandacht te besteden aan familie en de gemeenschap. De eerste groep rapporteerde lagere niveaus van welzijn, de tweede groep hogere niveaus.
Deze suggestieve studies laten alleen het verband zien tussen materialisme en geluk.

Uit ander onderzoek is gebleken dat mensen die herhaaldelijk worden blootgesteld aan beelden van luxe goederen, met daarbij berichten dat ze consument zijn in plaats van burger en woorden die in verband worden gebracht met kopen, duur, status en vermogensbeheer, onmiddellijke toename ervaren van materiële ambities, angst en depressie. Ze worden ook concurrerender en egoïstisch, hebben een verminderd gevoel van maatschappelijke verantwoordelijkheden en zijn minder geneigd mee te doen met sociale activiteiten.
De onderzoekers wijzen erop dat, als we herhaaldelijk gebombardeerd worden met dergelijke beelden via advertenties, en voortdurend door de media worden beschreven als consumenten, deze (tijdelijke) effecten min of meer continu kunnen worden getriggerd.

Een derde onderzoek, gepubliceerd in het Journal of Consumer Research, bestudeerde 2.500 mensen gedurende zes jaar. Het vond een tweeweg relatie tussen materialisme en eenzaamheid: materialisme bevordert sociaal isolement; isolatie bevordert materialisme. Mensen die zijn afgesneden van anderen hechten zich aan bezittingen. Dit verdringt op zijn beurt weer sociale relaties. Het lijkt op een soort sociale zelfverminking!
Misschien is dit een van de redenen waarom een economisch model gebaseerd op eeuwige groei op zijn eigen voorwaarden aanhoudt om te slagen, hoewel het een spoor van onbetaalbare schulden, psychische aandoeningen en gebroken relaties kan nalaten.
Materialisme dwingt ons de vergelijking met de bezittingen van anderen aan te gaan, het wordt een race. Er komt geen einde aan. Zoals wanneer je vier Rolexes hebt terwijl een ander er vijf heeft. Het materiaal nastreven van eigenwaarde vermindert je gevoel van eigenwaarde. Dit gaat niet over de verschillen tussen arm en rijk: de armen kunnen net zo gevoelig voor materialisme zijn als de rijken. Het is een algemene sociale ellende, door overheidsbeleid, strategie, de ineenstorting van de gemeenschappen, het burgerlijke leven en onze berusting in een systeem wat ons van binnenuit opeet.

Dit is de vreselijke fout die we maken: onszelf toestaan te geloven dat het hebben van meer geld en meer spullen ons geluk verhoogt. Wereldse ambitie, het streven naar het materiele, eeuwige groei: ze zijn een formule voor massa-ongeluk!